အ (ယ၊ ရ၊)-အယာဥ္ ၂-ပါး။ မွ အရွင္သာရိပုတၱရာ...။

အယာဥ္ ၂-ပါး။ ။ ေနမင္း၏သြားလမ္း လာလမ္းႏွစ္ပါးကိုဆိုသည္။ အက်ယ္ (ယာဥ္ ၂-ပါး)မွာ ၾကည့္ပါ။

အယုတ္တရား ၂-ပါး။ ။ သတၱ၀ါတို႔အား ယုတ္ညံ့႐ိုင္းဆိုင္း စ်ာန္ မဂ္ဖိုလ္သို႔ ေက်ာခိုင္းေစေသာတရား ၂-ပါး။
(၁) အတၱ ကိလမထာႏုေယာဂ- မိမိကိုယ္ကို ဆင္းရဲအမ်ိဳးမ်ိဳးတုိ႔ႏွင့္ယွဥ္ေစ၍က်င့္ေသာ အယုတ္တရားဟူသမွ်၊
(၂) ကာမသုခလိႅကာႏုေယာဂ- မိမိကိုယ္ကို ကာမဂုဏ္ခ်မ္းသာအမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔ႏွင့္ ယွဥ္တြဲက်င့္ၾကံ၍ေနျခင္းမ်ိဳး။

အရက္မ်ိဳး ၅-ပါး။ ။ လူမျပဳေသာ္လည္း အလိုအေလ်ာက္ျဖစ္ေနတတ္ေသာ ေမရယ ေခၚအရက္မ်ိဳးငါးပါး။
(၁) ပုပၹါသ၀- သစ္ပြင့္ရည္မွျဖစ္ေသာအရက္၊
(၂) ဖလာသ၀- သစ္သီးရည္မွျဖစ္ေသာအရက္၊
(၃) မဓြာသ၀-မုဒရက္ရည္မွ ျဖစ္ေသာအရက္၊
(၄) ဂုဠာသ၀- ၾကံရည္မွျဖစ္ေသာအရက္၊
(၅) သမၻာရသံယုတၱ- အရက္ျဖစ္ေၾကာင္း၀တၳဳေပါင္းတို႔ စုေပါင္း၍ျဖစ္ေသာအရက္။

အရက္ေသာက္ျခင္းအျပစ္ ၆-ပါး။ ။ သုတ္ပါေထယ်။ ပါ။ ၁၄၈။ ႒။ ၁၂၇။ ဤ၌ မ်က္ေမွာက္ေလာက ျပစ္ ၆-ပါးကို ေျဖဆိုလိုက္သည္၊ သံသရာျပစ္လည္း ႀကီးေလးလွ၏။ "ဥစၥာယုတ္ျခင္း၊ ျငင္းခံုမ်ားစြာ၊ ေရာဂါထူေျပာ၊ ေက်ာေစာမဲ့တံု၊ မလံု အဂၤါ၊ ပညာ နည္းရွား၊ ဤ ၆-ပါးကား၊ ေသာက္စားေသစာအျပစ္တည္း။"

အရပ္ ၈-ပါးႏွင့္ က်ိဳး, ျပစ္တရား။ ။ ေဗဒင္က်မ္းလာအရပ္ရွစ္ပါးဟူလိုေလာကီေရးလိုက္စားသူတို႔အဖို႔ မိမိေမြးနံအရပ္ကစ၍ လက္ယာရစ္ခ်ေလ။
(၁) ပရိ၀ါရ၊
(၂) အာယု၊
(၃) နဂရ၊
(၄) ဘူမိ၊
(၅) ဂဟပတိ၊
(၆) ေတဇ၊
(၇) ဌာန၊
(၈) သီရိ။
မိမိနံက၊ လက္ယာျပ၊ ေရၾကရွစ္မ်က္ႏွာ။
ပရိ၀ါရ၊ ေနၾကျမဲတြင္၊ အာယုလွ်င္၊ နံပင္ စိုက္သင့္ပါ။
နဂရ ရြာျပည္၊ တည္ေထာင္ေလဘိ၊ ဘူမိညစ္ေၾကး၊ စြန္႔ပစ္ေသြး၊ ထားေရးသမိုင္းသာ။
ဂဟပတိ၊ ထားဘိက်ီက်၊ေတဇရပ္မြန္၊ ထီးတံခြန္၊ ေက်ာင္း ကန္တည္ဖို႔ရာ။
ဌာန၌ကား၊ ကြၽဲ ႏြား ျမင္း ဆင္၊ ထားလွ်င္သင့္ျမတ္၊သီရိရပ္၊ ထားအပ္လယ္ေျမယာ။

အရပ္ ၁၀-မ်က္ႏွာ။ ။ ေမတၱာပို႔ရာ၌ပါေသာ အရပ္မ်က္ႏွာဆယ္ပါး။
(က) အေရွ႕ အေနာက္ ေတာင္ ေျမာက္၄-ပါး။
(ခ) အေရွ႕ေတာင္ေထာင့္၊ အေနာက္ေတာင္ေထာင့္၊ အေရွ႕ေျမာက္ေထာင့္၊ အေနာက္ေျမာက္ေထာင့္ ၄-ပါး။
(ဂ) အထက္အရပ္ ေအာက္အရပ္ ၂-ပါး၊ ေပါင္း ၁၀-ပါး။

အရပ္ျပစ္ ၈-ပါး။ ။ အ႒ကၡဏ ေခၚ မဂ္ဖိုလ္ နိဗၺာန္ သာသနိကဓမၼတို႔ႏွင့္ ဆန္႔က်င္ဘက္ျဖစ္၍ ခဏေကာင္း မဟုတ္ေသာအရပ္၏အျပစ္ရွစ္ပါး။ ၎င္းအေျဖ (ရပ္ျပစ္ ၈-ပါး)၌ ႐ႈပါ၊ ၂-နည္းျပထား၏။

အရပ္မ်က္ႏွာ၊ ဆဒိသာ၊ ၆-ျဖာအဘယ္နည္း? ။ ။ ဆဒိသာပါလ ပရိတ္ေတာ္လာ အရပ္မ်က္ႏွာ ေျခာက္ပါးကိုဆို၏။
(၁) ပုရတၳိမ- အေရွ႕အရပ္၊
(၂) ဒကၡိဏ- ေတာင္အရပ္၊
(၃) ပစၦိမ- အေနာက္အရပ္၊
(၄) ဥတၱရ-ေျမာက္အရပ္၊
(၅) ဥဒၶံ- အထက္ေကာင္းကင္အရပ္၊
(၆) အေဓါ- ေျမေအာက္အရပ္။

အရသာ ၆-ပါး၊ ၇-ပါး၊ ၉-ပါး၊ ၃-နည္း။ ။ ဤအေျဖ၌ ၆-ပါးကားအဘိဓါန္က်မ္းလာတည္း။
(၁) ကသာေ၀ါ-အဖန္၊
(၂) တိေတၱာ- အခါး၊
(၃) မဓုေရာ- အခ်ိဳ၊
(၄) လ၀ေဏာ- အငန္၊
(၅) အမၺိေလာ- အခ်ဥ္၊
(၆) ကဋဳေကာ- အစပ္။
မွတ္ခ်က္။ ။ ေဆးက်မ္းမ်ား၌ အဆိမ့္ဟူေသာအရသာထည့္၍ ၇-ပါးလာသည္။
တစ္နည္း။ ။ ပူေသာအရသာ ေအးေသာအရသာထည့္၍ ၉-ပါးလာသည္။ ရသသဂၤဟက်မ္းအလို အဖန္ကိုအဆိမ့္၌ထည့္သြင္း၍ ၆-ပါးပင္ယူေလသည္။ ဒဗၺဂုဏ္ေဆးက်မ္း၊ ေဘသဇၨမဥၨဴသာ ေဆးက်မ္း စသည္တို႔၌မူ ဆိမ့္, ဖန္ႏွစ္ပါးအရသာျပားေသာေၾကာင့္ ေပါင္းရန္မႏွစ္သက္
ၾကကုန္၊ စင္စစ္ အဆိမ့္ႏွင့္ အခ်ိဳႏွစ္ပါးသာ အစြမ္းသတၱိအက်ိဳးဂုဏ္ မထူးျခားသည္ျဖစ္၍ ေပါင္းရမည္ဆိုကုန္၏။ သင့္ျမတ္လွ၏၊ မာဂဓ သကၠဋအဘိဓါန္ႏွင့္ထိုထိုပိဋကတ္ေတာ္တို႔၌ ဘာသာအေက်ာ္ ဆရာေတာ္တို႔ကိုယ္တိုင္လည္း သာဓုသဒၵါ မဓုရ သဒၵါတို႔ကို ခ်ိဳဆိမ့္ေသာအရသာ ၿမိန္ျမတ္ေသာအရသာဟု ျပန္ဆိုမွာထားေတာ္မူခဲ့ေလၿပီ။ ထို႔ေၾကာင့္ အဆိမ့္၏ပါဠိကို ရသသဂၤဟ ဆရာ႔အလို (ကသာ၀-ကသာယ) ဒဗၺဂုဏ္စေသာ ေလာကီက်မ္း ပိဋကတ္က်မ္းတို႔အလို (သာဓု မဓူရ)ဟု သိရွိသီကံုး သံုးႏႈန္းၾကရာ၏။

အရိပ္ ၅-ပါး၊ ခိုလႈံျငား၊ မမွားခ်မ္းသာရာ။ ။
(၁) ႐ုကၡ ဆာရာ- သစ္ပင္ရိပ္၊
(၂) ဥာတိ မာတာ ပိတာ-မိ ဘ ေဆြဥာအရိပ္၊
(၃) အာစရိယ ဆာယာ- ဆရာေကာင္းတို႔အရိပ္၊
(၄) ရာဇႆ ဆာယာ- မင္းေကာင္းမင္းျမတ္တို႔အရိပ္၊
(၅) ဗုဒၶႆ ဆာယာ- ျမတ္စြာဘုရားသခင္တို႔၏ သာသနာေတာ္အရိပ္ဟူ၏။

အရိယာ ေ၀ါဟာရ မ်ိဳး ၈-ပါး။ ။ သုတၱနိပါတ္ ပါဠိေတာ္ႏွင့္ အ႒ကထာ။ ကသိဘာရဒြါဇသုတ္မွ ဒိ႒၊ သုတ၊ မုတ၊ ၀ိညာတ။ အဒိ႒၊ အသုတ၊ အမုတ၊ အ၀ိညာတ။ ဤ ၈-ပါးေသာ ေ၀ါဟာရတို႔၌ ဒိေ႒ ဒိ႒ ၀ါဒိတာ၊ အဒိေ႒ အဒိ႒ ၀ါဒိတာ စသည္တို႔ျဖစ္၏။
(၁) မျမင္သည္ကို မျမင္ဟုေျပာျခင္း၊
(၂) မၾကားသည္ကို မၾကားဟုေျပာျခင္း၊
(၃) မေတြ႕ေရာက္သည္ကို မေတြ႕ေရာက္ဟုေျပာျခင္း၊
(၄) မသိတာကို မသိဟုေျပာျခင္း၊
(၅) ျမင္တာကို ျမင္တယ္ဟုေျပာျခင္း၊
(၆) ၾကားတာကို ၾကားတယ္ဟုေျပာျခင္း၊
(၇) ေတြ႕ေရာက္တာကို ေတြ႕ေရာက္တယ္ဟုေျပာျခင္း၊
(၈) သိတာကို သိတယ္ဟုေျပာျခင္း။
အက်ယ္- သုတ္သီလကၡန္။ ႒။ ၁၉၄။ ၂၀၇။ ဣတိ၀ုတ္။ ႒။ ၈၂။ ၂၀၆။ သာရတၳ- တတိယအုပ္။ ၄၇၃-တို႔၌ အက်ယ္႐ႈပါ။

အရိယာ ၈-ေယာက္။ ။ ဤ၌ အမ်ားသိျဖစ္ေသာ အရိယာဇာတ္အစစ္ျဖစ္သည့္ မဂၢ႒ာန္ ၄-ေယာက္+ ဖလ႒ာန္ ၄-ေယာက္ကိုဆိုသည္၊
သ႐ုပ္၎င္းတို႔မွာၾကည့္ေလ။

အရိယာအဂၤါ ၄-ပါး။ ။ ၎င္းသ႐ုပ္အဓိပၸါယ္ကို (ေသာတာပန္ အဂၤါ ၄-ပါး)ဟူေသာ ပုဒ္၌ၾကည့္ပါ။

အရိယာ အျပားမ်ိဳး ၄-ပါး။ ။ ဇာတက အ႒ကထာ။ ဒု-အုပ္။ ၃၈-ႏွင့္ ၂၅၆-တို႔၌ အက်ယ္႐ႈပါ။
(၁) အာစာရအရိယာ- ျမတ္ေသာအက်င့္ကိုက်င့္ေသာ လူ ရဟန္း တိရစၦာန္၊
(၂) ဒႆန အရိယာ- ဣရိယာပိုထ္ ၄-ပါး၌ ၾကည္ညိဳဖြယ္ရွိေသာ လူ ရဟန္း တိရစၦာန္၊
(၃) လိဂၤ အရိယာ- ရဟန္းေတာ္ျမတ္မ်ားႏွင့္ ၀တ္႐ံုျခင္းအသြင္အျပင္တူေသာပုဂိၢဳလ္၊
(၄) ပဋိေ၀ဓ အရိယာ- မဂ္တရားဖိုလ္တရားရၿပီးေသာ ဘုရားစေသာ အရိယာပုဂိၢဳလ္ရွစ္ေယာက္။

အရိယာအျပား ၁၄၆-ပါး၊ တစ္နည္း ၁၉၄-ပါး။ ။ ဤ၌ အရိယာရွစ္ပါး ဘုရား ပေစၥကဗုဒၶါ
တို႔ကိုမူတည္၍ေျမႇာက္ပြားသည္။ ၎င္းပြားနည္းကို ေနတၳိ အ႒ကထာ ပုဂၢလပညတ္ အ႒ကထာ ၀ိသုဒၶိမဂ္ႏွင့္ ၎င္းမဟာဋီကာတို႔၌႐ႈပါေလေတာ့၊ အေျဖမွာ က်ယ္၀န္းလြန္းသျဖင့္ ဤ၌မျပႏိုင္ေပ။

အရိယာ ဥစၥာ ၇-ပါး။ ။ သတၱဂုၤတၱရ။ ပါ။ ၃၉၈။ သုတ္ပါေထယ်။ ပါ။ ၂၀၈။ ႒။ ၂၂၁-တို႔၌ သတၱအရိယ ဓနာနိ- ဟု ဘုရားေဟာေတာ္မူသည္။
(၁) သဒၶါ ဓနံ- ရတနာသံုးပါးဂုဏ္တရားႏွင့္ ကံ ကံ၏အက်ိဳးမ်ားကိုယံုစားျခင္း၊
(၂) သီလ ဓနံ- သီလတည္းဟူေသာဥစၥာ၊
(၃) ဟိရီ ဓနံ- မေကာင္းမႈ၌ရွက္ျခင္းဥစၥာ၊
(၄) ၾသတၱပၸ ဓနံ- မေကာင္းမႈ၌ ေၾကာက္ျခင္းဥစၥာ၊
(၅) သုတ ဓနံ- အၾကားအျမင္မ်ားျခင္းဥစၥာ၊
(၆) စာဂ ဓနံ- ေပးစြန္႔လႉဒါန္းျခင္းဥစၥာ၊
(၇) ပညာ ဓနံ- မဂ္ဖိုလ္ ပညာဥစၥာ။

အရိယာ ဥပုသ္မ်ိဳး ၆-ပါး။ ။ ၎င္းအေျဖ "ဥပုသ္မ်ိဳး ၆-ပါး"၌ ႐ႈပါေလ။

အရိယာ ကထာမ်ိဳး ၁၀-ပါး။ ။ မဟာနိေဒၵသ။ ပါ။ ၁၆၉။ ႒။ ၂၅၈။ အရိယာပုဂိၢဳလ္မ်ား ေျပာၾကားေလ့ရွိေသာစကားမ်ိဳး ၁၀-ပါးဟူ၏။
(၁) အပိစၦကထာ- အလိုနည္းမႈႏွင့္စပ္ေသာစကား၊
(၂) သႏၲဳ႒ိကထာ- ေရာင့္ရဲလြယ္မႈႏွင့္စပ္ေသာ၊
(၃) ပ၀ိေ၀က ကထာ- ဆိပ္ၿငိမ္မႈႏွင့္စပ္ေသာ၊
(၄) အ သံသဂၢ ကထာ- ရွင္လူတို႔ႏွင့္ ေရာေရာစပ္စပ္မဆက္ဆံလိုေၾကာင္းႏွင့္စပ္ေသာ၊
(၅) ၀ီရိယာရမၻ ကထာ- ၀ိပႆနာတရားအားထုတ္ႀကိဳးစားမႈႏွင့္စပ္ေသာ၊
(၆) သီလ ကထာ၊
(၇) သမာဓိ ကထာ၊
(၈) ပညာ ကထာ
(၉) ၀ိမုတၱိ ကထာ- မဂ္ဖိုလ္ႏွင့္စပ္ေသာ၊
(၁၀) ၀ိမုတၱိ ဥာဏဒႆန ကထာ- ပစၥေ၀ကၡဏာဥာဏ္ႏွင့္စပ္ေသာစကား။

အရိယာတို႔ ႏွလံုးမသြင္း၊ မျပဳလုပ္ေသာတရား ၈-ပါး။ ။ ဧကဂၤုတၱရပါဠိေတာ္ ၂၈။ ႒။ ၃၅၂-၌ အက်ယ္႐ႈ။
(၁) သခၤါရတရားစုကို သုခဟုႏွလံုးမသြင္းျခင္း၊
(၂) အတၱဟု ႏွလံုးမသြင္းျခင္း၊
(၃) မာတုဃာတက၊
(၄) ပိတု ဃာတက၊
(၅) အရဟႏၲ ဃာတက၊
(၆) ေလာဟိတုပၸါဒက၊
(၇) သံဃေဘဒကကံတို႔ကို မက်ဴးလြန္ေတာ့ျခင္း၊
(၈) ဗုဒၶသာသနာေတာ္မွ တစ္ပါးေသာဆရာတို႔ကို မရွာမွီးေတာ့ျခင္း။

အရိယာပုဂိၢဳလ္ ၉၆-ေယာက္။ ။ အဘိဓမၼာပိဋက ပုဂၢလပညတ္ပါဠိေတာ္ ၁၁၉- ၁၂၀။ ၎င္း။ ႒။ ၄၇-မွ ၅၃-ထိယူပါ၊ အျခား ပိဋကတ္မ်ားမွာလည္း ပါရွိေသးသည္။
(၁) ေသာတာပန္ ၂၄-ေယာက္၊
(၂)သကဒါဂါမ္ ၁၂-ေယာက္၊
(၃) အနာဂါမ္ ၄၈-ေယာက္၊
(၄) ရဟႏၲာ ၁၂-ဦး၊ ေပါင္း ၉၆-ေယာက္ျဖစ္၏။

အရိယာပုဂိၢဳလ္ ၁၀၈-ေယာက္ တစ္နည္း။ ။ သုတၱနိပါတ္။ ပါ။ ၃၁၃။ ၎င္း။ ႒။ ပ-အုပ္ ၂၈၂။ ခုဒၵကပါဌ။ပါ။ ၅။ ၎င္း။ ႒။ ၁၅၂။
ေသာတာပန္ ၃-ေယာက္ကို ပဋိပဒါ ၄-ပါးႏွင့္ ေျမႇာက္ ၁၂-ေယာက္ျဖစ္၏၊
သကဒါဂါမ္ ၁၂-ေယာက္၊
အနာဂါမ္ ၂၄-ေယာက္၊
သုကၡ ၀ိပႆက ရဟႏၲာ ၁၊
သမထယာနိက ရဟႏၲာ-၁၊
မဂၢ႒ာန္ ၄-ေယာက္၊ ေပါင္း ၅၄-ေယာက္၊
သဒၶါဓုရ၊ ပညာဓုရ ၂-ပါးႏွင့္ ေျမႇာက္ပြားေသာ္ အရိယာ ၁၀၈-ေယာက္ျဖစ္၏။

အရိယာပုထ္ ၄-ပါး။ ။
(၁) သြားျခင္း၊
(၂) ထိုင္ျခင္း၊
(၃) ရပ္ျခင္း၊
(၄) ေလ်ာင္းစက္အိပ္ျခင္း။

အရိယာ ဖိုလ္ ၄-ပါး။ ။ အရိယာပုဂိၢဳလ္တို႔သာ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာကိုခံစားႏိုင္ေသာ အရိယာမဂ္၏အက်ိဳးျဖစ္ေသာ"ဖိုလ္စိတ္ ၄-ပါး"ကိုေခၚသည္။

အရိယာျဖစ္ေၾကာင္းတရား ၄-ပါး။ ။ ၎င္းအေျဖ "ေသာတာပန္ျဖစ္ေၾကာင္းအဂၤါ ၄-ပါး"၌ ႐ႈပါေလ။

အရိယာမဂ္ ၄-ပါး။ ။ အရိယာပုဂိၢဳလ္တို႔သာ နိဗၺာန္ကိုျမင္ေတြ႕ရေသာစိတ္မ်ား။
(၁) ေသာတာပတၱိမဂ္၊
(၂) သကဒါဂါမိမဂ္၊
(၃) အနာဂါမိမဂ္၊
(၄) အရဟတၱမဂ္။

အရိယ၀ံသတရား ၄-ပါး။ ။ အရိယာႏြယ္၀င္ သူေတာ္စင္တို႔ ရသမွ်ႏွင့္ႏွစ္သက္စြာ လိုက္နာျပဳက်င့္ရမည့္ တရားေလးပါးဟူလို၊ (သဂႌတိသုတ္ႏွင့္ အဂၤုတၱဳိရ္အ႒ကထာ စတုတၳ။)
(၁) စီ၀ရ သေႏၲာသ- အ၀တ္သကၤန္း၌ေရာင့္ရဲလြယ္ရျခင္း၊
(၂) ပိ႑ပါတ သေႏၲာသ- ဆြမ္းခဲဖြယ္ေဘာဇဥ္ ခ်ိဳခ်ဥ္ရသာ၌ ေရာင့္ရဲလြယ္ရျခင္း၊
(၃) ေသနာသန သေႏၲာသ- ေက်ာင္းအိပ္ယာေနရာ၌ ေရာင့္ရဲလြယ္ရျခင္း၊
(၄) ဘာ၀နာ ရမၼတာ- ဘာ၀နာကမၼ႒ာန္း စီးျဖန္းပြားမ်ားျခင္း၌ ေမြ႕ေလ်ာ္ရျခင္း။

အရိယာ၀ါသ တရား ၁၀-ပါး။ ။ သုတ္ပါေထယ်။ ပါ။ ၂၂၄။ ၂၅၇။ ႒။ ၂၃၄-၌ အက်ယ္႐ႈ။ ေသာတာပန္စေသာအရိယာပုဂိၢဳလ္တို႔သည္ ေအာက္ပါတရား ၁၀-ပါးႏွင့္ အျမဲေန၏။
(၁) ပဥၥဂၤ ၀ိပၸဟီန- နီ၀ရဏတရား ငါးပါးတို႔ကို ပယ္ၿပီးျခင္း၊
(၂) ဆဠဂၤ သမႏၷာဂတ- အာ႐ံု ၆-ပါးအေတြ႕၌ သာç မသာမရွိျခင္း၊
(၃) ဧကာရကၡ- ကံသံုးပါးမက်ဴးလြန္မႈ၌ သတိႏွင့္အျမဲေန၏၊
(၄) စတုရာ ပေႆန- ပညာျဖင့္သာ မွီ၀ဲ သည္းခံ ၾကဥ္ေရွာင္ ပယ္ေဖ်ာက္ျခင္း ကိစၥေလးပါးတို႔၌ အျမဲဆင္ျခင္၍ျပဳျခင္း၊
(၅) ပႏုဏၰပေစၥက သစၥ- ငါ့ဥာဏ္ျမင္ႏွင့္ ငါ့အယူသာမွန္၏ဟူေသာ ဒိ႒ိသစၥာကိုပယ္ျခင္း၊
(၆) သမ၀ယ သေ႒သန- အက်င့္ကိုရွာမွီးျခင္းမွၿငိမ္းၿပီးျဖစ္၍ ခ်မ္းသာစြာေနျခင္း၊
(၇) အနာ၀ိလ သကၤပၸ- သကၤပၸသံုးပါးကို ပယ္၍ေနျခင္း၊
(၈) ပႆဒၶ ကာယသခၤါရ- စတုတၳစ်ာန္ကို၀င္စား၍ေနျခင္း၊
(၉) သု၀ိမုတၱ စိတၱ- ရာဂ ေဒါသ ေမာဟတို႔မွစိတ္လြတ္၍ေနျခင္း၊
(၁၀) သု၀ိမုတၱ ပညာ- ရာဂ ေဒါသ ေမာဟတုိ႔ကို ပယ္ၿပီးျဖတ္ၿပီး တစ္ဖန္မျဖစ္မေပၚမႈ သေဘာကိုသိ၍ေနျခင္း။

အရိယာ ေ၀ါဟာရမ်ိဳး ၄-ပါး။ ။ သံဂီတိသုတ္၌ လာရွိသည္ကား ၀စီဒုစ႐ိုက္ေလးပါးမွ လံုး၀ေရွာင္ၾကဥ္၍ ေျပာဆိုျခင္းပင္ဟူ၏။

အရိယာသံဃာေတာ္ျမတ္ ၈-ပါး။ ။ သံဃာေတာ္ျဖစ္ေသာ အရိယာရွစ္ေယာက္ကိုပင္ "အရိယာသံဃာေတာ္ရွစ္ပါး"ဟုေခၚဆိုအပ္၏။

အရိယာ သာ၀ကတို႔၏ဂုဏ္ေက်းဇူးေတာ္ ၃၀။ ။ သဂႌတိသုတ္၊ သုတ္ပါေထယ်၊ အဂၤုတၱရ၊ ပါ။ ႒။ တို႔၌အက်ယ္႐ႈ။အရိယာတို႔၏တပည့္တို႔၌ မြန္ျမတ္ေသာဂုဏ္ေက်းဇူးေတာ္ ၃၀-တို႔ႏွင့္ျပည့္စံု၏ဟူလို။
(၁) ေကာင္းစြာ ေျပျပစ္ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕ေသာ ေမတၱာစိတ္ရွိျခင္း၊
(၂) ဖ်က္ဆီးအပ္ ေဖ်ာက္အပ္ ႏွိမ္အပ္ေသာ မာနရွိျခင္း၊
(၃) ရတနာသံုးပါး၏ဂုဏ္ ကံ ကံ၏အက်ိဳးကို မတုန္မလႈပ္ အျမဲထိုးထြင္း၍ယံုၾကည္ျခင္း သဒၶါတရားရွိျခင္း၊
(၄) ရႊင္ျမဴးေသာစိတ္ကိုျပည့္စံုစြာဆံုးမျခင္းရွိ၍ ၿငိမ္သက္ခ်မ္းေျမ့ေသာသမာပတ္ကို ရျခင္း၊
(၅) ျမတ္ေသာသီလရွိသည္ျဖစ္၍ ေကာင္းေသာအနံ႔ျဖင့္ ထံုမြမ္းျခင္း၊
(၆) နတ္လူတို႔ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးတတ္ျခင္း၊
(၇) ႏွစ္သက္အပ္ေသာသူဟူ၍ အာသ၀ကုန္ၿပီးေသာသူျမတ္တို႔ ေတာင့္တအပ္ျခင္း၊
(၈) နတ္လူတို႔ ႐ိုေသအပ္ ရွိခိုးအပ္ျခင္း၊
(၉) ပညာရွိတို႔ခ်ီးမြမ္းအပ္ျခင္း၊
(၁၀) လူ႔ျပည္နတ္ျပည္၌ လူနတ္အေပါင္းႏွင့္ မေရာေႏွာျခင္း၊
(၁၁) အနည္းငယ္ေသာအျပစ္၌လည္း ေဘးဟု႐ႈျခင္း၊
(၁၂) သမၸတၱိႏွင့္ျပည့္စံုေသာသူတို႔အား မဂ္ဖိုလ္အက်ိဳးကို ၿပီးေစတတ္ျခင္း၊
(၁၃) အလိုရွိေတာင့္တေသာ္ မ်ားျမတ္ေသာပစၥည္းကိုရႏိုင္ျခင္း၊
(၁၄) ျမဲေသာေက်ာင္းအိပ္ယာေနရာမရွိျခင္း၊
(၁၅) စ်ာန္၌ယွဥ္၍ ျမတ္ေသာေနေလ့ရွိျခင္း၊
(၁၆) ေထြးယွက္ေသာကိေလသာကြန္ယက္ကို ဖ်က္ဆီးျခင္း၊
(၁၇) ျမတ္ေသာမဂ္ဖိုလ္တရားကို လွ်ိဳ႕၀ွက္ဖံုးလႊမ္းျခင္း၊
(၁၈) လာလတၱံ႕ေသာဂတိကို တားျမစ္ျခင္း၊
(၁၉) အပၸနာသို႔ေရာက္ေသာ တရားရွိျခင္း၊
(၂၀) ႏွိမ့္ခ်စြာေနျခင္း၊
(၂၁) အျပစ္မရွိေသာအသံုးအေဆာင္ရွိျခင္း၊
(၂၂) ဂတိတရားမွလြတ္ျခင္း၊
(၂၃) ယံုမွားသကၤာမွ ကူးေျမာက္ျခင္း၊
(၂၄) ၀ိမုတၱိစ်ာန္ကို အလိုရွိျခင္း၊
(၂၅) ျမင္အပ္ေသာတရားရွိျခင္း၊
(၂၆) မတုန္မလႈပ္ျမဲသည္ျဖစ္၍ ေဘးကိုတားျမစ္ေစေသာသူတို႔၏ မွီခုိရာသို႔ေရာက္ျခင္း၊
(၂၇) ေကာင္းစြာျပတ္အပ္ေသာ အႏုသယရွိျခင္း၊
(၂၈) အာသေ၀ါကုန္ျခင္းသို႔ ေရာက္ျခင္း၊
(၂၉) ၿငိမ္သက္ခ်မ္းေျမ့ေသာသမာပတ္၌ မ်ားစြာေနေလ့ရွိျခင္း၊
(၃၀) ရဟန္းေက်းဇူးဂုဏ္ႏွင့္ အလံုးစံုျပည့္စံုျခင္း။

အ႐ုဏ္တက္ျခင္းမ်ိဳး ၄-ပါး။ ။ ဤ၌ ျပလတၱံ႕ေသာ အာ႐ုဏ္အျပားႏွင့္စကားရပ္တို႔ကား- ျပည္ ေရႊဆံေတာ္သမိုင္းကိုေရးသားသူ ဦး၀ိသုဒၶ၏၀ါဒျဖစ္၏၊ ကြၽႏ္ုပ္တို႔လည္း ႏွစ္သက္သည္။
ေသတ ႐ုဏဥၥ ပဌမံ၊ ဒုတိယံ ဂျဒဘ မုခ ၀ဏၰံ။
တတိယံ ေလာဟိတဥၥ၊ စတုတၳံ နိႏၵိယ ၀ဏၰံ။
ပဌမံ၊ ပထမ အ႐ုဏ္သည္။ ေသတ ႐ုဏဥၥ၊ ျဖဴေသာအဆင္းရွိ၏။
ဒုတိယံ၊ ဒုတိယ အ႐ုဏ္သည္။ဂျဒဘ မုခ ၀ဏၰံ၊ ျမည္းမ်က္ႏွာအဆင္းရွိ၏။
တတိယံ၊ တတိယအာ႐ုဏ္သည္။ ေလာဟိတဥၥ၊ နီေသာအဆင္းရွိ၏။
စတုတၳံ၊ စတုတၳအာ႐ုဏ္သည္။ နႏၵိယ ၀ဏၰံ၊ ဇလပ္ပြင့္အဆင္းရွိ၏။
ဣတိ၊ ဤသို႔။ အ႐ုေဏာ၊ အ႐ုဏ္သည္။ စတုဗၺိေဓါ၊ ေလးပါးအျပားရွိ၏။
မွတ္ခ်က္။ ။ ဆြမ္းစားျခင္း ဆြမ္းကပ္ျခင္းကိုမူကား ပဌမ အာ႐ုဏ္သည္ အလြန္ႏုေသးသည္ျဖစ္၍ မအပ္၊
ဒုတိယအာ႐ုဏ္သည္ မိုက္ေမွာင္ေသးသည္ျဖစ္၍ မေလ်ာ္၊
တတိယအာ႐ုဏ္မွဆြမ္းကပ္ျခင္း၊ ဆြမ္းစားျခင္းကိုျပဳအပ္၏၊
စတုတၳအာ႐ုဏ္ကား ေျပာဖြယ္မရွိ လင္းလြန္းၿပီ။

အ႐ုဏ္တက္ရာ၊ ၁၂-ျဖာ၊ ဘယ္နာရီမွာ ဘယ္လနည္း?။ ။
၁၂-လ၌ အ႐ုဏ္တက္ေသာ အခ်ိန္ နာရီ မိနစ္မ်ားကိုေအာက္ပါလကၤာအတိုင္း ေရွးပညာရွိ က၀ိဆရာမ်ား စီစဥ္သတ္မွတ္ထားၾက၏၊ ဤ၌ စေနနံကို သုညယူ။
လကၤာသြား -----------------လအမည္ ---------------နာရီ------------- မိနစ္
ကူး ျပန္ ႏွင္းေထြး -----------တာကူး------------------- ၅--------------- ၀၀၊
ဆုန္ ေလး ေပၚေန ---------- ကဆုန္ ------------------ ၄---------------- ၅၀
ယုန္ ေ၀ ေ၀ထပ္ ------------ နယုန္ ------------------- ၄---------------- ၄၀
ဆို လပ္ စာေတာ္ ------------ ၀ါဆို -------------------- ၄---------------- ၃၀
ေခါင္ ေလွာ္ လူထု ----------- ၀ါေခါင္ -------------------၄---------------- ၄၀
လင္း လႈ မေတြး ------------ ေတာ္သလင္း ------------ ၄---------------- ၅၀
ကြၽတ္ ေမး နင္တို႔ ------------ သီတင္းကြၽတ္ ----------- ၅---------------- ၀၀
မုန္း ဖို႔ ေအာ္ေန -------------- တန္ေဆာင္မုန္း --------- ၅---------------- ၁၀
ေတာ္ ေျမ ေက်ာ္ေဌး --------- နေတၱာ္ ----------------- ၅---------------- ၂၀
ျပာ ေပး ဆန္ေတာင္း --------- ျပာသို ------------------ ၅---------------- ၃၀
တြဲ ေပါင္း ေခၚေနာ္ ----------- တပို႔တြဲ ----------------- ၅---------------- ၂၀
ေပါင္း ေပ်ာ္ အထြက္ --------- တေပါင္း ---------------- ၅---------------- ၁၀
အ႐ုဏ္တက္၊ မပ်က္တြက္လို႔ေရ။
နာရီပိုင္း၊ လူတိုင္း ယူပါေလ။
က၀ိမ်ား ထားခဲ့ဥပေဒ။

အ႐ူပ ၄-ဘံု။ ။ ႐ုပ္ကားမရွိ၊ နာမ္သာရွိေသာ ျဗဟၼာႀကီးတို႔၏ ေနရာ ၄-မ်ိဳး။
(၁) အာကာသာနဥၥာယတနဘံု-ကပၸါႏွစ္ေသာင္းအသက္ရွည္ေသာ ျဗဟၼာႀကီးတု႔ိ၏ ေနရာဘံု၊
(၂) ၀ိညာဏဥၥာယတန ဘံု- ကပၸါေလးေသာင္းအသက္ရွည္ေသာ ျဗဟၼာႀကီးတို႔၏ ေနရာဘံု၊
(၃) အာကိဥၥညာယတန ဘံု- ကပၸါေျခာက္ေသာင္းအသက္ရွည္ေသာ ျဗဟၼာႀကီးတို႔၏ ေနရာဘံု၊
(၄) ေန၀သညာနာသညာ ယတန ဘံု-ကပၸါရွစ္ေသာင္းအသက္ရွည္ေသာ ျဗဟၼာႀကီးတို႔၏ ေနရာဘံု။
မွတ္ခ်က္။ ။ ဤ၌ ၄-ခုေျမာက္ဘံုကိုပင္ ဘ၀ဂ္ဟုေခၚသည္။

အ႐ူးမ်ိဳး ၈-ပါး။ ။ ဇာတ္။ ပါ။ ၁၃၈။ ႒။ တတိယအုပ္ ၂၂၃- ႏွင့္ ဓမၼသတ္က်မ္းတို႔၌ လာသည္။ အ႐ူးမ်ားစြာကိုမ်ိဳးခြဲလိုက္လွ်င္ ဤရွစ္ပါးသာရ၏။
(၁) ရာဂုမတၱက- တဏွာ ရာဂ ရမၼက္ျဖင့္ ႐ူးေသာအ႐ူးမ်ိဳး၊
(၂) ေကာဓုမၼတၱက- အမ်က္ေဒါသလြန္သျဖင့္ ႐ူးေသာအ႐ူးမ်ိဳး၊
(၃) ဒိ႒ဳမၼတၱက- အယူေဖါက္ျပန္ႀကံစည္လြန္သျဖင့္ ႐ူးေသာအ႐ူးမ်ိဳး၊
(၄) ေမာဟုမၼတၱက- မိုက္မဲေတြေ၀သျဖင့္ ႐ူးေသာအ႐ူးမ်ိဳး၊
(၅) ယကၡဳမၼတၱက- ဘီလူး သားရဲ စုန္း နတ္ဖမ္းပူးသျဖင့္ ႐ူးေသာအ႐ူးမ်ိဳး၊
(၆) ပိတၱဳမၼတၱက- သည္းေျခပ်က္၍ ႐ူးေသာအ႐ူးမ်ိဳး၊
(၇) သု႐ုမၼတၱက- ေသရည္ေသာက္လြန္းသျဖင့္ ႐ူးေသာအ႐ူးမ်ိဳး၊
(၈) ဗ်သႏုမၼတၱက- စည္းစိမ္ဥစၥာပ်က္သျဖင့္ ႐ူးေသာအ႐ူးမ်ိဳး။

အ႐ိုအေသမျပဳတတ္သူမ်ိဳး တစ္က်ိပ္ႏွစ္ပါး။ ။ (႐ိုေသထိုက္သူအား မ႐ိုေသသူ ၁၂-ဦး)၌ ျပမည္။

အ႐ိုးဆက္ ပုဂိၢဳလ္မ်ိဳး ၃-ပါး။ ။ မူလ။ ႒။ ဒု။ ၃၁၈။ သုတ္မဟာ၀ါ။ ႒။ ၁၉၅။ ၌႐ႈ။
(၁) ဘုရားရွင္တို႔မွာ ကြင္းဆက္၊
(၂) ပေစၥကဗုဒၶါတို႔မွာ ခ်ိတ္ဆက္၊
(၃) က်န္လူသားႏွင့္ ရဟႏၲာမ်ားမွာ ေတ့ဆက္။

အရြယ္ ၃-ပါး။ ။ လူသတၱ၀ါတို႔အဖို႔ အေရးႀကီးေသာ ၀ယကာလ ၃-ပါးဟူ၏။
(၁) ပဌမအရြယ္- အသက္၂၀-ႏွစ္အတြင္း ဥစၥာရေၾကာင္း နည္းေကာင္းပညာမ်ားကို ရွာမွီးရန္အရြယ္၊
(၂) ဒုတိယအရြယ္- အသက္၅၅-ႏွစ္အထိ ပစၥည္းဥစၥာရွာေဖြဆည္းပူးရန္ အရြယ္၊
(၃) တတိယ အရြယ္၊ အသက္ ၅၅-ႏွစ္ေက်ာ္ကစ၍ဘ၀သံသရာေရးအတြက္ ကိုယ္က်ဳိးသက္သက္ တရားဓမၼျပဳက်င့္အားထုတ္ရန္အရြယ္။

အရြယ္ ၁၀-ပါး။ ။ ဇာတကပါဠိေတာ္။ ပ-အုပ္။ ၃၁၃။ ၎င္း အဌကထာ စတုတၳအုပ္ ၃၉၇-၌ အက်ယ္႐ႈပါ။ဤသည္တို႔၌ ေယဘုယ်အေခၚမ်ားရာသို႔လိုက္၍ယူရသည္၊ အပၸကေခၚ အနည္းငယ္အားျဖင့္ကား ဤျပအံ့လကၡဏာႏွင့္ ဆန္႔က်င္ဘက္ပုဂိၢဳလ္မ်ားလည္း ရွိေသး၏။
(၁) မႏၵ အရြယ္- ၁၀-ႏွစ္အတြင္းပညာႏံု႔ေႏွးေသာ အရြယ္၊
(၂) ခိ႗ အရြယ္- ၂၀-အတြင္း စိတ္ပ်ံ႕လြင့္ေသာအရြယ္၊
(၃) ၀ဏၰ အရြယ္-၃၀-အတြင္း အဆင္းလွေသာအရြယ္၊
(၄) ဗလ အရြယ္- ၄၀-အတြင္း အားေကာင္းေသာအရြယ္၊
(၅) ပညာ အရြယ္- ၅၀ အတြင္း ပညာဥာဏ္ေကာင္းေသာအရြယ္၊
(၆) ဟာယန အရြယ္- ၆၀-အတြင္း အားအင္ဆုတ္ယုတ္ေသာအရြယ္၊
(၇) ပဘာရ အရြယ္- ၇၀-အတြင္း ေလးလံထိုင္းမႈိင္းေသာအရြယ္၊
(၈) ကုဋိလ အရြယ္- ၈၀-အတြင္း ကိုင္းညြတ္ေသာအရြယ္၊
(၉) မုဠႇ အရြယ္- ၉၀-အတြင္း ေတြေ၀ေမ့ေမာေသာအရြယ္၊
(၁၀) အႏု႒ာေသယ် အရြယ္- ၁၀၀-အတြင္း မထေသာအိပ္ျခင္းျဖင့္ေနတတ္ေသာအရြယ္။

အရွင္၀တ္ ၅-ပါး။ ။ အလုပ္ပိုင္ရွင္က လုပ္သားသူရင္းငွားတို႔ကို ျပဳစုရမည့္၀တ္ငါးပါး။
(၁) အစားအေသာက္တုိ႔ကို ၀ၿဖိဳးစြာေကြၽးေမြးေပးကမ္းရျခင္း၊
(၂) လုပ္ခင္းေဆာင္တာတို႔ကို စီရင္နည္းေပး၍ေစခိုင္းရျခင္း၊
(၃) နာမက်န္းျဖစ္သည့္အခါ ေဆးကုေပးရျခင္း၊
(၄) စားေကာင္းေသာက္ေကာင္းကို စားေသာက္ရေသာအခါေ၀ငွမွ်တ၍ေပးရျခင္း၊
(၅) အခ်ိန္အခါႏွင့္ ေစခိုင္းရျခင္း၊ အခ်ိန္ေစ့လွ်င္လႊတ္ရျခင္း။ (သုတ္ပါေထယ်၊သိဂၤါေလာ၀ါဒသုတ္။)

အရွင္သာရိပုတၱရာ၏ ဂုဏ္ရည္ေတာ္ ၁၆-ပါး။ ။ ထိုအရွင္ျမတ္၏ ဥာဏဂုဏ္ေတာ္တန္ခိုးေတေဇာ္ဂုဏ္ေတာ္၊
ျမတ္ဘုရား၏ခ်ီးမြမ္းပံု ဂုဏ္ေတာ္တို႔၏ စိတ္၀င္စားဖြယ္ ၾကည္ညိဳစရာ အက်ယ္တို႔ကို ေဒ၀တာသံယုတ္သုသီမသုတ္။ ပါ။ ႒။ တို႔၌႐ႈပါ။ Print this post